Pnong tidak menganut agama yang teratur tetapi keluarga membawa wanita itu ke pagoda Buddha untuk meminta sami menenangkan semangatnya. [5]

Seminggu selepas ditemui, beliau mengalami kesukaran menyesuaikan diri dengan kehidupan bertamadun. Seorang ahli psikologi Sepanyol yang melawat wanita itu melaporkan bahawa beliau "mengucapkan beberapa perkataan dan tersenyum sebagai tindak balas kepada permainan yang melibatkan haiwan mainan dan cermin". [9] Apabila beliau dahaga atau lapar, beliau akan menunjuk menggunakan mulutnya. Beliau lebih suka merangkak daripada berjalan tegak. Keluarga itu memerhati Rochom P'ngieng sepanjang masa untuk memastikan beliau tidak melarikan diri kembali ke hutan, seperti yang cuba dilakukannya beberapa kali. Ibunya sentiasa terpaksa menarik balik pakaiannya apabila dia cuba menanggalkannya. Seorang wartawan Guardian yang melawat menyifatkan keluarga itu benar-benar menjaganya serta wanita itu sebagai lesu dan sedih tetapi gelisah pada waktu malam. [2]

NGO Licadho bimbang wanita itu mengalami trauma selepas kembali ke masyarakat. Penn Bunna, seorang pegawai di ADHOC, sebuah lagi kumpulan hak asasi manusia Kemboja, berkata aliran pengunjung yang berterusan mungkin menyebabkan tekanan kepada wanita itu. “Beliau pasti pernah mengalami peristiwa traumatik di dalam hutan yang menjejaskan keupayaannya bercakap,” katanya. [8]

Pada 25 September 2007, Deutsche Presse-Agentur melaporkan bahawa wanita itu, yang tidak pernah dapat menyesuaikan diri dengan kehidupan kampung, telah hilang kembali ke dalam hutan tanpa meninggalkan kesan. [7] Pada Februari 2008, Phnom Penh Post melaporkan bahawa wanita itu telah menghilangkan diri selama beberapa hari tetapi kemudian kembali. Ahli psikologi Sepanyol itu masih melihatnya, dan gadis tersebut telah menyesuaikan diri sedikit lebih baik dengan persekitaran baharunya, tetapi masih tidak mahu bercakap. Bapanya cuba mengumpul wang supaya boleh membawa anak perempuannya ke pengubat roh yang boleh membantu mengusir "roh hutan" daripada anak perempuannya. [10] Radio Free Asia melaporkan pada Julai 2008 bahawa wanita itu boleh makan, mandi dan berpakaian sendiri tetapi masih tidak bercakap. Beliau ketawa sambil bermain dengan anak-anak saudaranya. [11]

Pada Oktober 2009, Agence France Press melaporkan bahawa wanita itu enggan memakan nasi selama sebulan dan dimasukkan ke hospital, di mana keadaan saraf didiagnosis. Bapanya berkata bahawa beliau tidak menyesuaikan diri, tidak boleh bercakap, dan sentiasa cuba menanggalkan pakaiannya dan melarikan diri. Bapanya meminta badan amal untuk mengambil alih penjagaannya. [12]

Pada Disember 2009, bapanya melaporkan bahawa gadis tersebut sudah mula makan semula, secara amnya bertambah baik, dan mula memahami dan menggunakan beberapa perkataan dalam bahasa ibunda mereka. [13]

Pada 25 Mei 2010, Rochom P'ngieng melarikan diri kembali ke hutan. Ayahnya berkata bahawa gadis tersebut pergi mandi di perigi belakang rumah mereka dan tidak pulang. [14] Pada awal Jun beliau ditemui dalam tandas kira-kira 100m dari rumahnya selepas jiran mendengarnya menangis, Sal Lou, lelaki yang mengaku sebagai bapanya, berkata. [15] “Beliau ditemui dalam tandas sedalam 10m. Ia adalah cerita yang sukar dipercayai. Beliau menghabiskan 11 hari di sana," katanya sambil menambah badannya dibasahi najis sehingga ke dada. "Kami masih tertanya-tanya bagaimana dia boleh masuk ke dalam tandas" yang mempunyai lubang masuk kecil yang ditutup dengan kayu, katanya sambil menambah gadis tersebut telah dimasukkan ke hospital berikutan kejadian itu.

Pada September 2010 dilaporkan bahawa beliau sedang diajar tabiat kesihatan dan kemahiran sosial oleh ahli organisasi kesihatan mental Sepanyol Psicólogos Sin Fronteras . [16] Laporan Mei 2011 menambah bahawa gadis tersebut telah dikunjungi oleh ahli psikologi sekurang-kurangnya sekali seminggu. Beliau lebih suka tinggal dan tidur di reban ayam kecil berhampiran rumah keluarga, menyertai keluarga untuk makan setiap tiga atau empat hari. Beliau tidak bercakap tetapi mula bertentang mata dengan orang ramai. [17]